Stanisław Olszewski R.I.P 1948 – 2015
Jedna z najwybitniejszych zawodników sportów motorowych w Polsce, najbardziej utytułowany w kraju. Z tym sportem związał całe życie jako: wspaniały zawodnik, szkoleniowiec i działacz oraz przyjaciel.
Polski motocyklista wyścigowy, szkoleniowiec i działacz sportów motorowych, dwukrotny mistrz Europy w rajdach Enduro (1979, 1980).
Sport motocyklowy uprawiali także jego starsi bracia, Zdzisław i Andrzej. On sam debiutował w wieku 16 lat, w barwach WAMK Lidzbark Warmiński, od 1969 reprezentował barwy Drwęca Ostróda, od 1973 OKS Stomil Olsztyn.
W swojej karierze zdobył dwukrotnie mistrzostwo Europy w rajdach enduro w klasie do 75 ccm (1979, 1980) oraz wicemistrzostwo Europy w tej samej konkurencji w 1978. Był dziesięciokrotnym mistrzem Polski w motocrossie , w klasach 250 ccm i 500 ccm, siedmiokrotnym wicemistrzem Polski w motocrossie, dwukrotnym mistrzem Polski w enduro, wicemistrzem Polski w enduro. Tytuły mistrzowskie zdobywał w latach 1973-1983. Ponadto w 1976 zwyciężył, a w 1977 zajął drugie miejsce w zawodach Pucharu Pokoju i Przyjaźni (nieoficjalnych mistrzostwach krajów socjalistycznych) w klasie 250 ccm.
Wielokrotnie startował w Sześciodniówce Motocyklowej. Największe sukcesy w tych zawodach odniósł w 1980, zwyciężając w kategorii 75 ccm oraz indywidualnie w kategorii Silver Vase, a następnie w 1984, zdobywając drużynowe wicemistrzostwo świata (World Trophy) oraz także z drużyną Puchar Watlinga. Ponadto w 1983 zajął z drużyną 4. miejsce w kategorii World Trophy.
W 1980 otrzymał dyplom honorowy Międzynarodowego Komitetu Fair Play (CIFP) oraz tytuł „Dżentelmena Sportu” przyznany przez redakcję Sztandaru Młodych i Polski Komitet Olimpijski za postawę w czasie zawodów Sześciodniówki Motocyklowej, kiedy to zawrócił z niewłaściwej (źle oznaczonej) drogi innych zawodników. W 1984 zwyciężył w Plebiscycie Gazety Olsztyńskiej na najlepszego sportowca regionu.
Po zakończeniu kariery zawodniczej przez dwa lata pracował jako kaskader, następnie pozostał w sporcie jako działacz, m.in. w 1993 należał do założycieli Moto klubu Olsztyn, w kolejnych latach był członkiem jego komisji rewizyjnej i trenerem. Był członkiem Okręgowej Komisji Sportu Motocyklowego Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Motorowego w Olsztynie, międzynarodowym sędzią FIM i państwowym PZMot. W uznaniu zasług został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi i Złotą Honorową Odznakę Polskiego Związku Motorowego
Jego osiągnięcia doceniły władze sportowe.
Dzięki talentowi i pracy osiągnął wielkie międzynarodowe sukcesy, szczególnie w konkurencji Enduro, gdzie przez wiele lat był podporą reprezentacji Polski.
1 tytuł wicemistrza Europy Enduro (1978)
2 tytuły mistrza Europy Enduro (1979,1980)
Po zakończeniu kariery zawodniczej został instruktorem sportów motorowych – motocross, enduro. Od wielu lat jest trenerem w Motoklubie Olsztyn – wychował medalistów mistrzostw Polski.
Współorganizator międzynarodowych motocrossowych mistrzostw Polski, mistrzostw Europy w motocrossie. Sędzia międzynarodowy Komisarz ds. Technicznych, sędzia klasy Państwowej w sportach motocyklowych. Członek Okręgowej Komisji Sportu Motocyklowego w ZO PZM Olsztyn. Członek Komisji Rewizyjnej w Motoklubie Olsztyn.10 tytułów mistrza Polski w Motocrossie
5 tytułów wicemistrza Polski w Motocrossie
1 tytuł mistrza KDL Motocross (1976)
1 tytuł wicemistrza KDL Motocross (1977)
1 tytuł wicemistrza Europy Enduro (1978)
2 tytuły mistrza Europy Enduro (1979,1980)
I miejsce zespołowy mistrz świata i I miejsce indywidualnie (1980)
II miejsce na zespołowych mistrzostwach świata (1984)mistrz Sportu (1976)
nagroda Fair Play (1980) Podczas „Sześciodniówki” FIM we Francji, w której brał
również udział jego największy rywal, Włoch Angelo Signorelli,
Olszewski, prowadząc w klasie 80 ccm, pomylił trasę.
Widząc, że rywale pojechali jego śladem, zatrzymał się i wskazał prawidłowy kierunek. Następnie wrócił na trasę i wygrał wyścig w swojej klasie. Międzynarodowy Komitet
Fair Play przyznał S. Olszewskiemu Dyplom w kategorii
„Czyn – postawa fair play 1980”.
Zasłużony Mistrz Sportu
Złoty Medal „Za wybitne Osiągnięcia Sportowe”
Złoty Krzyż Zasługi
Złota(1995) Honorowa Odznaka Polskiego Związku Motorowego
Złota Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1989)
Był niezwykle, skromny, przyjacielski i wrażliwy. Mimo różnych przeciwności losu potrafił cieszyć się życiem i przekazywać tę mądrość innym. Był lubianym i cenionym kolegą wśród starszego i młodszego pokolenia, był wzorem dla młodszych kolegów.
