Roman Szczerbakiewicz 1931- 2004

Roman Szczerbakiewicz karierę sportową rozpoczął w 1949 roku w Lubaniu Śląskim, do którego przybył z Warszawy z ocalałą z wojny rodziną.
Sport motorowy – swoją życiową pasję odziedziczył po wuju Feliksie Kasprzaku, znanym przedwojennym motocykliście. W 1952 roku, po przyjeździe do Świdnika, Roman Szczerbakiewicz współtworzył Klub Sportowy „Stal Świdnik”, w którym jego motocykl Zundapp 2000 był pierwszą maszyną.
kres okupacji spędził w stolicy na Starym Mieście, tam też przeżył Powstanie Warszawskie

W powstaniu zginęła jego matka i babka. Pozostała rodzina wraz z innymi warszawiakami znalazła się w obozie w Pruszkowie. Po ucieczce z obozu Roman powrócił na gruzy swojego domu.

Tam na terenie zaminowanym znaleźli go żołnierze 11 pułku 4 dywizji 1 Armii WP

Jako syn pułku przeszedł szlak bojowy z Warszawy do Łaby. Po klęsce Niemiec odnalazł pozostałą przy życiu rodzinę, z którą zamieszkał w Lubaniu Śląskim. Tam pracował i uczęszczał do szkoły. Już mając 14 lat już jeździł na poniemieckim Zundappie.

W roku 1952 rodzina Szczerbakiewiczów przeniosła się do Świdnika, gdzie Roman rozpoczął pracę w WSK. Tam dość szybko założył wraz z Januszem Jaworskim Klub Sportowy „Stal Świdnik ”klub motorowy. Przez pewien czas w klubie były dwa motory, w krótkim czasie przybyło 14 motocykli SHL-125, a następnie NSU-350, na którym jeździł Szczerbakiewicz.

Startował w wyścigach motocyklowych, motokrosach, trzykrotnie w rajdach patrolowych.

Roman Szczerbakiewicz był wieloletnim członkiem kadry narodowej. Mistrz Polski, Wicemistrz Polski, Mistrz Sportu, Srebrny Medalista „Sześciodniówki” FIM w Zakopanem.

Pierwsze lata startów to wyścigi na ulicach Lublina i rajdy odbywające się w jego okolicach. W 1955 Roman zmuszony był na dwuletnią przerwą, spowodowaną kolejnymi dramatycznymi wydarzeniami w jego życiu. Urząd Bezpieczeństwa dopatrzył się udziału w powstaniu warszawskim jego i rodziny. Został powołany do karnej kompanii w KWK im. Generała Zawadzkiego. Po powrocie z wojska kontynuował swoją karierę sportową i zawodową.

Jako kontroler naziemny i pokładowy oblatywał świdnickie śmigłowce. Nie brakowało mu również sukcesów sportowych. Przez jedenaście lat występował w kadrze narodowej, startował w kraju i za granicą. W latach 60. rozpoczął również pracę jako instruktor klubu.

W klasie 250 cm był mistrzem (1965), srebrnym (1961, 1966) i brązowym (1960), (1963) medalistą rajdowych mistrzostw Polski. W rajdach obserwowanych w klasie powyżej 175 cm był najlepszy w 1972 i 1973 roku, w rajdach szybkościowych okazał się pierwszy w Polsce w roku 1973.

Za największy swój sukces uważał zdobycie tytułu wicemistrza Europy w 1967 roku. Za ten wynik został wyróżniony tytułem Mistrza Sportu. Ścigał się do końca sezonu 1972. W życiorysie miał także osiem lat spędzonych w krajach arabskich, przy obsłudze śmigłowców WSK.

Po zakończeniu kariery zawodowej pracował społecznie. Jego pasją była historia miasta. Włączał się w każdą inicjatywę, która mogła upamiętniać osiągnięcia świdniczan ostatniego półwiecza

Odznaczenia i nagrody

1960 odznaczony BRĄZOWĄ ODZNAKĄ HONOROWĄ PZM

1965 odznaczony SREBRNĄ ODZNAKĄ HONOROWĄ PZM

1972 odznaczony ZŁOTA ODZNAKĄ HONOROWĄ PZM

1967 otrzymał tytuł Mistrza Sportu w dyscyplinie motocyklowej za wyniki w zawodach krajowych i międzynarodowych nadany przez Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki.

1987 otrzymał Honorową Odznakę za Zasługi dla Lubelszczyzny.

1999 w uznaniu dla świdnickiego sportu kapituła Plebiscytu na Najlepszego Sportowca i Trenera Świdnika uhonorowała go pamiątkowa statuetką.

12 stycznia 2000 roku otrzymał tytuł Zasłużony dla i w tym samym roku w plebiscycie na najlepszego sportowca 50 –lecie PZM Lubelszczyzny znalazł się w złotej dziesiątce.

Roman Szczerbakiewicz zmarł w wieku 72 lat, 4 września 2004 r. Pochowany został przy Alei Głównej cmentarza komunalnego w Świdniku.